„Larwy są najmniejszymi chirurgami na świecie. W rzeczywistości, są lepsze od lekarzy – są tańsze i pracują 24 godziny na dobę.”

Prof. Andrew Boulton

Larwoterapia to metoda terapeutyczna polegająca na wprowadzaniu żywych, jałowych larw muchy plujki (Lucilia sericata) do rany w celu usunięcia martwej tkanki i jej dezynfekcji – co znacząco przyczynia się do gojenia rany. Najczęstszym wskazaniem do biochirurgii jest oczyszczanie martwicy u osób z stopą cukrzycową. Innym typowym wskazaniem jest leczenie odleżyn i owrzodzeń podudzi. Larwy much można także stosować w leczeniu rozległych zakażonych ran urazowych, oparzeń, zakażeń układu kostnego i owrzodzeń nowotworowych. Biochirurgię stosuje się też w przypadku ciężkich infekcji skóry i tkanki podskórnej, wywołanych przez oporne na antybiotyki bakterie, szczególnie przez metycylinooporne gronkowce i pałeczkę ropy błękitnej.

Leczenie larwami trudno gojących się ran było znane już w starożytności. Ten rodzaj terapii stosowali Aborygeni australijscy oraz Majowie. Larwy owadów wykorzystywane były w okresie działań wojennych. Zauważono wówczas, iż żołnierze, których rany zostały zasiedlone przez czerwie, mieli znacznie mniejszą zachorowalność i śmiertelność od pozostałych. Wojskowi lekarze zauważyli, że pewne gatunki muchówek niszczą tylko martwą tkankę, pozostawiając zdrowe fragmenty nienaruszone. Oceniono, iż larwy w jeden dzień lepiej oczyszczają ranę niż jakikolwiek dostępny wówczas środek.

Współcześnie opatrunki z larwami są szeroko stosowane w świecie. Produkują je takie firmy jak: Monach Labs (USA), Polymedics (Belgia), Surgical Material Testing Laboratory (Anglia), Neocura (Niemcy). Opatrunek larwalny jest powszechnie dostępny w wielu aptekach Europy na receptę, a jego zakładaniem zajmują się lekarze domowi lub pielęgniarki. W Niemczech z uwagi na rewelacyjne efekty leczenia ran, larwy muchy plujki stosowane są w ponad 600 klinikach, w Wielkiej Brytanii w ponad 400 klinikach, a koszty larwoterapii refundowane są przez kasy chorych.

Obecnie terapia larwami znów zyskuje uznanie środowisk medycznych, głównie ze względu na nieskuteczność dotychczas stosowanych metod leczenia oraz gwałtownie rosnącą oporność drobnoustrojów na antybiotyki. Coraz większa grupa pacjentów z niegojącymi się ranami zaczyna interesować się tym sposobem leczenia. Także szerokie grono lekarzy zajmuje się badaniami nad skutecznością larwoterapii w poszczególnych przypadkach klinicznych. Metoda ta jest szczególnie ceniona w leczeniu ran cukrzycowych. Eksperci wskazują, że dzięki tej metodzie można znacząco ograniczyć liczbę amputacji u diabetyków. Badania wykazały, że 90% niegojących się ran leczonych tą metodą jest szybko i w pełni wyleczalna. Terapia nie ma żadnych ubocznych skutków i jest dużo bardziej efektywna od stosowanych powszechnie antybiotyków.

Według Międzynarodowej Klasyfikacji Procedur Medycznych ICD-9-CM wersja 5.19, larwoterapia objęta jest procedurą nr 86.289.